به گزارش بازرگانی سلیمانی؛ در نقاشی ساختمان یکی از مهمترین مراحل، آمادهسازی سطوح برای رنگ زدن یا آسترکاری است. آسترکاری پس از مرحله بتونهکاری دیوار و قبل از رنگآمیزی انجام میشود. استفاده از آستر مناسب باعث میشود رنگ به خوبی به دیوار بچسبد و رنگ دیوار کاملا یکدست و هموار باشد. علاوه بر این، آستر مناسب از پوسته پوسته شدن رنگ جلوگیری میکند و باعث صرفهجویی در مصرف رنگ میشود. معمولا یکی از مواد اصلی ترکیب آستر، رزین است. رزین باعث میشود رنگ به خوبی روی سطح دیوار بنشیند. یکی از آسترهای پرکاربرد در رنگآمیزی ساختمان روغن الیف است. در ادامه در مورد روغن الیف و کاربردهای آن بیشتر توضیح میدهیم.
کاربرد روغن الیف
روغن الیف نوعی آستر با پرایمر روغنی قهوهای رنگ است که بر روی سطح دیوار اعمال شده و پس از نفوذ در بافت آن و خشک شدن، لایهای یک دست را بر روی دیوار تشکیل میدهد. این محصول بر پایه رزین اکریلیک ساخته شده است. به طور کلی، رنگآمیزی سطوحی مانند دیوارهای سیمانی که منافذ زیادی دارند مشکل است؛ زیرا پس از رنگآمیزی، بخش زیادی از رنگ جذب منافذ میشود و اثری از آن بر روی سطح باقی نمیماند؛ اما اگر یک یا چند لایه روغن الیف بر روی سطح دیوار زده شود، منافذ آن پر شده و سطح آن یکدستتر میشود. رنگآمیزی چنین سطحی به مراتب آسانتر خواهد بود و مصرف رنگ را کاهش خواهد داد. علاوه بر این، روغن الیف مانند سایر انواع پرایمر، چسبندگی بین لایه رنگ و سطح کار را افزایش میدهد. کاربرد روغن الیف در چوب هم به همین صورت است. بسیاری از سطوح چوبی دارای منافذ بسیاری هستند که فرآیند رنگآمیزی را دشوار میکند. اجرای چندلایه روغن الیف بر روی چوب میتواند چسبندگی رنگ به سطح چوب را افزایش دهد.
انواع روغن الیف
روغن الیف در نوع پایه نفت یا روغن و پایه آب در بازار موجود است. برای آمادهسازی این نوع روغن الیف باید از حلالهای روغنی و رزینی استفاده شود. خشک شدن روغنهای با پایه نفت یا روغن بین ۱ تا ۳ روز طول میکشد. اگر روغن الیف با رقیقکنندهای مانند تینر ترکیب شود،مدت زمان خشک شدن آن کاهش مییابد. همچنین روغنهای الیف با پایه آب سریعتر خشک میشوند. علاوه بر این، روغن با پایه آب برای رقیقسازی به تینر نیاز دارد. در نتیجه این روغن بدون بو است.
طرز استفاده از روغن الیف
بیشترین کاربرد روغن الیف در نقاشی ساختمان است. دو کاربرد رایج روغن الیف به عنوان بتونه و آستر زیر کار است. روغن الیف زیرکار بر روی سطوح مختلفی اجرا میشود. برای مثال، قبل از رنگآمیزی دیوارهای گچی باید سطح آنها را روغنکاری کنیم. پیش از شروع روغنکاری باید با استفاده از بتونه، ناهمواریهای سطح دیوار گچی را میگیریم و آن را یکدست میکنیم. سپس روغن الیف را با استفاده از تینر رقیق میکنیم. روغنکاری را میتوانیم با استفاده از قلم مو یا غلتک نقاشی انجام دهیم. یکی دیگر از کاربردهای روغن الیف، استفاده از آن در ساخت بتونه روغنی است. روغن الیف بتونه از ترکیب روغن الیف، رنگ روغن و پودر مل ساخته میشود.
روغن الیف را باید در فضای سربسته و دو از اشعه خورشید نگهداری کنیم. دمای نگهداری مناسب این محصول بین ۵ تا ۳۵ درجه سانتی گراد است. به هنگام استفاده یا نگهداری از روغن الیف باید به بر خی نکات ایمنی توجه کرد. این ماده قابل اشتعال است؛ بنابراین باید آن را دور از حرارت و شعله قرار داد. همچنین در محیطهایی که تهویه مناسب و دسترسی به هوای آزاد وجود ندارد باید از ماسک استفاده کرد. میزان استفاده از روغن الیف بر پایه آب با توجه به شرایط محیط، وسایل رنگآمیزی و نوع سطح متفاوت است. با این حال به طور متوسط استفاده از یک لیتر روغن الیف برای یک سطح ۱۰ متر مربعی کفایت میکند. همچنین بهترین زمان برای مصرف این روغن ۳۰ ماه پس از تولید آن است.
حلال روغن الیف چیست؟
اصلیترین حلال روغن الیف، تینر روغنی است. تینر روغنی غلظت روغن الیف را کاهش داده و باعث میشود روغن رقیقتر و روانتر شود. نسبت روغن الیف زیرکار و تینر روغنی معمولا باید ۳ واحد به ۱ واحد باشد. استفاده از تینر روغنی باعث میشود این روغن بویی تند داشته باشد؛ بنابراین امروزه از روغنهای دارای پایه آب برای آسترکاری سطوح قبل از رنگآمیزی استفاده میشود.
تفاوت روغن الیف با پرایمر چیست؟
در واقع روغن الیف نوعی پرایمر محسوب میشود. کاربرد و ویژگیهای روغن الیف مشابه پرایمر است. هر دوی این مواد سطوح مختلف را برای رنگآمیزی آماده میکنند. هر دوی این مواد قبل از مرحله رنگآمیزی بر روی سطوح اعمال میشوند تا سطحی کاملا یکدست و بدون منفذ شکل بگیرد. این مواد میزان چسبندگی رنگ به سطح زیرین را افزایش میدهند. در نتیجه، رنگ کاملا به صورت یک دست بر روی سطح قرار میگیرد. علاوه بر این، استفاده از انواع پرایمر یا روغن الیف باعث صرفهجویی در مصرف رنگ میشود. با این حال معمولا پرایمرهای موجود در بازار از لحاظ ظاهری با روغن الیف متفاوت هستند. روغن الیف قهوهای رنگ بوده و حالت شفاف دارد؛ اما پرایمرها معمولا سفیدرنگ هستند.